کد مطلب:180055 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:227
نجات امام سجاد و پناهندگی چهارصد خانواده به او
امام سجاد علیه السلام به طور معجزه آسایی از این واقعه، سالم ماند، و چهارصد خانواده از مردم مظلوم مدینه نیز در پناه او جان سالمی به در بردند.
توضیح اینكه: امام سجاد علیه السلام به مرقد مطهر پیامبر صلی الله علیه و آله پناهنده شد و خود را به قبر آن حضرت چسبانید و در آنجا این دعا را خواند:
اللهم رب السماوات السبع و ما اظللن، و الارضین السبع و ما اقللن، رب العرش العظیم، رب محمد و آله الطاهرین، اعوذ بك من شره، و ادرء بك فی نحره، اسئلك ان تؤتینی خیره، و تكفینی شره.
«خدایا! ای پروردگار آسمانهای هفتگانه و آنچه در سایه ی آنهاست! و ای پروردگار زمینهای هفتگانه و آنچه در پشت آنهاست!
ای پروردگار عرش عظیم، و پروردگار محمد صلی الله علیه و آله و دودمان
[ صفحه 69]
پاكش! پناه می برم به تو از گزند او (مسلم بن عقبه) و من تو را در برابر او قرار دادم (و از تو می خواهم كه او را از همان سو كه به طرف من آمده بازگردانی) و از درگاهت می خواهم كه خیر او را به من برسانی و مرا از شر او كفایت نمایی.»
امام سجاد علیه السلام پس از این دعا نزد مسلم بن عقبه رفت، مسلم تا یك لحظه قبل از ورود آن بزرگوار، با كمال خشم و گستاخی به خاندان نبوت ناسزا می گفت، ولی همین كه نگاهش به امام سجاد علیه السلام افتاد، بر اثر ترس و رعب، لرزه بر اندامش افتاد، در برابر آن حضرت برخاست و احترام شایانی كرد و او را در كنار خود نشاند و با نهایت خضوع گفت: «آنچه را شما بخواهید پذیرفته است.»
امام سجاد علیه السلام از جمعی شفاعت كرد، و مسلم آنها را آزاد نمود. [1] .
امام سجاد علیه السلام در این شرایط سخت چاره ای جز این نداشت كه در پشت سپر تقیه و تاكتیك، جان عده ای را حفظ كند. زمخشری در ربیع الابرار نقل می كند:
«آن حضرت، چهارصد نفر از مردم مظلوم مدینه را با اهل و عیالشان نزد خود آورد و به آنها پناه داد، و تا پایان كشتار و غارت سپاه مسلم، آنها را در پناه خود نگه داشت، یكی از بانوان پناهنده در این مورد می گوید: سوگند به خدا من در قتل و غارت مسلم بن عقبه حتی در كنار پدر و مادرم در آسایش نبودم،آن گونه كه در سایه ی این مرد
[ صفحه 70]
بزرگوار و شریف (امام سجاد) در آسایش بودم.» [2] .
سید الاهل دانشمند لبنانی در این باره می نویسد:
«زنان مدینه در هنگام بروز جنگ چون كبوترانی كه از چنگ دشمن به گوشه ای دور از دشمن پناه برند، دسته دسته به خانه امام سجاد علیه السلام پناهنده شدند، و آن حضرت آنها را به آرامش دعوت می كرد. غذا و لباسشان را فراهم می نمود و تا پایان جنگ با آنها خوش رفتاری كرد، و پس از جنگ، هر كدام از آنها، به خانه های خود بازگشتند.» [3] .
عالم بزرگ، شیخ مفید (ره) می نویسد:
گویند هدف از ورود مسلم بن عقبه به مدینه، آزاررسانی به امام سجاد علیه السلام بوده است، ولی به وسیله ی همین «دعا»ی مذكور، از گزند او حفظ گردید و مسلم به جای آزار، به آن حضرت مهربانی و احسان كرد.
توضیح اینكه: امام سجاد علیه السلام به مرقد مطهر پیامبر صلی الله علیه و آله پناهنده شد و خود را به قبر آن حضرت چسبانید و در آنجا این دعا را خواند:
اللهم رب السماوات السبع و ما اظللن، و الارضین السبع و ما اقللن، رب العرش العظیم، رب محمد و آله الطاهرین، اعوذ بك من شره، و ادرء بك فی نحره، اسئلك ان تؤتینی خیره، و تكفینی شره.
«خدایا! ای پروردگار آسمانهای هفتگانه و آنچه در سایه ی آنهاست! و ای پروردگار زمینهای هفتگانه و آنچه در پشت آنهاست!
ای پروردگار عرش عظیم، و پروردگار محمد صلی الله علیه و آله و دودمان
[ صفحه 69]
پاكش! پناه می برم به تو از گزند او (مسلم بن عقبه) و من تو را در برابر او قرار دادم (و از تو می خواهم كه او را از همان سو كه به طرف من آمده بازگردانی) و از درگاهت می خواهم كه خیر او را به من برسانی و مرا از شر او كفایت نمایی.»
امام سجاد علیه السلام پس از این دعا نزد مسلم بن عقبه رفت، مسلم تا یك لحظه قبل از ورود آن بزرگوار، با كمال خشم و گستاخی به خاندان نبوت ناسزا می گفت، ولی همین كه نگاهش به امام سجاد علیه السلام افتاد، بر اثر ترس و رعب، لرزه بر اندامش افتاد، در برابر آن حضرت برخاست و احترام شایانی كرد و او را در كنار خود نشاند و با نهایت خضوع گفت: «آنچه را شما بخواهید پذیرفته است.»
امام سجاد علیه السلام از جمعی شفاعت كرد، و مسلم آنها را آزاد نمود. [1] .
امام سجاد علیه السلام در این شرایط سخت چاره ای جز این نداشت كه در پشت سپر تقیه و تاكتیك، جان عده ای را حفظ كند. زمخشری در ربیع الابرار نقل می كند:
«آن حضرت، چهارصد نفر از مردم مظلوم مدینه را با اهل و عیالشان نزد خود آورد و به آنها پناه داد، و تا پایان كشتار و غارت سپاه مسلم، آنها را در پناه خود نگه داشت، یكی از بانوان پناهنده در این مورد می گوید: سوگند به خدا من در قتل و غارت مسلم بن عقبه حتی در كنار پدر و مادرم در آسایش نبودم،آن گونه كه در سایه ی این مرد
[ صفحه 70]
بزرگوار و شریف (امام سجاد) در آسایش بودم.» [2] .
سید الاهل دانشمند لبنانی در این باره می نویسد:
«زنان مدینه در هنگام بروز جنگ چون كبوترانی كه از چنگ دشمن به گوشه ای دور از دشمن پناه برند، دسته دسته به خانه امام سجاد علیه السلام پناهنده شدند، و آن حضرت آنها را به آرامش دعوت می كرد. غذا و لباسشان را فراهم می نمود و تا پایان جنگ با آنها خوش رفتاری كرد، و پس از جنگ، هر كدام از آنها، به خانه های خود بازگشتند.» [3] .
عالم بزرگ، شیخ مفید (ره) می نویسد:
گویند هدف از ورود مسلم بن عقبه به مدینه، آزاررسانی به امام سجاد علیه السلام بوده است، ولی به وسیله ی همین «دعا»ی مذكور، از گزند او حفظ گردید و مسلم به جای آزار، به آن حضرت مهربانی و احسان كرد.
[1] تتمة المنتهي، ص 39 - 40.
[2] انوار البهيه، ص 157.
[3] كتاب زين العابدين، ص 62.